21 september 2015 krijg ik van Hedske het heugelijke bericht dat ik door ben naar de volgende ronde. Ik behoor tot de top drie docenten met de meeste stemmen. Hedske is de communicatie adviseur van de Gemeente Rotterdam, die medeverantwoordelijk is voor de organisatie van de Leraar van het Jaar competitie. 24 september stuurt Hedske nog een bericht. Ik moet 01 Oktober voor een vakjury verschijnen!

In de vakjury zit voormalig winnaar en "leraar met lef" Ralf Hillebrand, Piet Boekhout, directeur DNK en voormalig voorzitter College van Bestuur van het Albeda. En in eerste instantie ook Jan Kweekel, hoofd PZ en lid van het College van Bestuur van het STC. Jan wilde uiteraard graag een docent van zijn school zien winnen en trok zich dienovereenkomstig terug uit de vakjury. Voor hem kwam de onpartijdige Roeland Buijsse directeur van het Wellantcollege in de plaats.

Het blijkt de bedoeling dat ik op 01 Oktober een elevator pitch doe over mijn bescheiden onderwijskundige inzichten en dat de vakjury mij vervolgens onder vuur zal nemen over allerlei zaken van pedagogisch- en didactische aard. Ga er maar aanstaan. In de vorige edities van de Leraar van het Jaar competitie was er nog geen vakjury in het spel. Het lijkt de bedoeling dat met elk opeenvolgend succesvolle jaar er onder zachte druk van FOKOR en ter verdere professionalisering een onderdeel aan het proces wordt toegevoegd.

01 Oktober fiets ik vol goede moed kromgebogen over mijn stuur tegen de wind in van Delfshaven naar Crooswijk. Een kleine fietstocht van zo'n 15 minuten. In het monumentale pand van de Koningin Wilhelmina school aan de Crooswijksesingel is de stichting Kind & Onderwijs gevestigd. Kind & Onderwijs Rotterdam is de overkoepelende bovenschoolse organisatie waaraan een groot aantal Basisscholen met een Christelijke identiteit zijn verbonden. Hier zal ik door de vakjury onder handen genomen worden.

In de geimproviseerde wachtruimte voor de deelnemers worden we met een beker koffie hartelijk welkom geheten door twee dames van de Gemeente Rotterdam. Alle top drie kandidaten van de drie sectoren van de competitie (Basis, Voortgezet en MB-Onderwijs) verschijnen vandaag voor de respectievelijke vakjuries. Hier tussen de andere kandidaten begin ik dus wel degelijk zenuwachtig te worden. De spanning loopt gestaag op. Als mede-kandidaat Esther de ruimte met de vakjury verlaat en ik kennis met haar maak is het me wel duidelijk. Alle collega leerkrachten in de top drie zijn onwijs leuk.           

Esther heeft zich in samenwerking met haar leerlingen goed voorbereid en had zelfs een een powerpoint presentatie gemaakt. Esther is dressed to impress & colour coordinated met terugkerende roze elementen in haar outfit en haar. Esther is één van die unieke leerkrachten die je niet snel vergeet. Zo'n leerkracht die je lang na je schooltijd nog levendig voor de geest kan halen. Ik weet het nu wel zeker wie van ons dan ook de vakjury fase victorieus zal voltooien, het zal een onderwijzer met passie voor het vak zijn.

Dit maakt ook deze competitie in al haar semi-serieuze facetten mooi. De uiteindelijke onderwijs- en opvoedkundige meerwaarde voor de leerling is de leerkracht en het aandacht geven van deze onvolprezen beroepsgroep is altijd goed.       
​
Mr.S.

Notitie: FOKOR is de vereniging voor samenwerkende schoolbesturen voor primair en voortgezet onderwijs in Rotterdam.
STC is het Scheepvaart en Transport College. DNK is De Nieuwe Kans.

7 September 2015 werd ik genomineerd voor de Rotterdamse Leraar van het Jaar competitie. Een grote eer en een leuke ervaring. Na de nominatie was er 1 schoolweek waarin leerlingen konden stemmen. 21 September  kreeg ik te horen dat ik in de Top 3 van docenten stond met de meeste stemmen. Het totale aantal stemmen voor genomineerden in de top 3 zou volgens de organisatie in de honderden moeten liggen. In totaliteit zijn er meer dan 8.000 stemmen uitgebracht. Een groot succes voor de organisatie die in handen was van de Gemeente Rotterdam en FOKOR.

Twee voormalige mentorleerlingen Cohort 2014-2015 hadden me voorgedragen met de volgende teksten:

"Allereerst wil ik zeggen dat meneer Simao altijd heel vriendelijk is en iedereen gelijk behandelt en hij geeft uitstekend les, ik heb veel dingen van hem geleerd en ik spreek namens heel de klas. Hij heeft ons het hele jaar op een zeer positieve manier beïnvloed en gemotiveerd hij is gewoon een goed mens en ik ben erg trots dat hij mij les heeft gegeven alleen jammer dat ik hem dit jaar niet meer heb. Ik heb 8 jaar zonder school gezeten en ik twijfelde heel erg om een opleiding te doen maar hij heeft me een prachtig jaar gegeven en me heel erg geholpen met een aantal persoonlijke problemen en ben uiteindelijk in de top 10 geëindigd."

"De heer Simao voert zijn vak op een unieke wijze uit. Vooral als je de vergrijzing en de veelal zwak opgeleide leraren in de lerarensector mee in overweging neemt, maakt het zijn manieren van les geven het tot een verademing voor de jongeren van onze tijd. De heer Simao is een echte Rotterdammer, zeer multicultureel, je merkt dat hij zich uitstekend aanpast aan ieder individu maakt niet uit met wat voor culturele achtergrond of geloofsovertuiging. Verder is hij sociaal erg actief en zet zich in voor meerdere partijen." 

Dat waren uiteraard mooie teksten om te lezen en ik bedacht me dat we eigenlijk te weinig aan onze deelnemers (zo worden leerlingen in het MBO genoemd) om feedback vragen. Het was fijn, maar ook leerzaam, om te lezen hoe deelnemers over je dachten als docent en mentor. Ook in de publieke sector dient de klant per slot van rekening centraal te staan. Zoals we in het bedrijfsleven om feedback aan onze klanten vroegen zouden we onze klanten in het onderwijs natuurlijk ook om feedback kunnen vragen. Maar als je om feedback vraagt moet je ook de opbouwende kritiek kunnen accepteren. En zit daar de belerende aard van de leraar misschien toch in de weg?

Mr.S.